The summer of jazz

Οι περισσότεροι έχουν συνδυάσει την jazz με ώρες μοναξιάς ή ερωτικής συνεύρεσης, ίσως μπροστά σε ένα τζάκι με ένα κονιάκ.

Αλλοι, πάλι, την προτιμούν ως μία μοναχική μουσική κάτι που ουδέποτε υπήρξε αφού η jazz ξεκίνησε ως η χορευτική μουσική της εποχής της.

Προσωπικά, ανέκαθεν τη θεωρούσα ιδανική και για το καλοκαίρι κι έτσι σκάρωσα ένα δικό μου top 10, τις δέκα δικές μου αγαπημένες τζαζ συνθέσεις για το καλοκαίρι.

Οι μουσικές που πάντοτε κουβαλάω μαζί και ακούω στις διακοπές μου ή επιλέγω τα νωχελικά απογεύματα στη βεράντα μου ή τα ζεστά βράδια με το φως ενός κεριού...

Σκέφτηκα να τις μοιραστώ μαζί σας με δυο-τρία λόγια για κάθε μία από αυτές...

Summertime – Louis Armstrong & Ella Fitzgerald (1958)

Το πλέον, ίσως, διασκευασμένο τραγούδι σε καταγεγραμμένες ηχογραφήσεις στην ιστορία της μουσικής. Μαζί του, ειδικά, θα ασχοληθούμε σύντομα, σε ένα μικρό αφιέρωμα με τις δημοφιλέστερες, αλλά και τις σημαντικότερες ή πιο παράξενες από αυτές τις ηχογραφήσεις. Από την όπερα Porgy & Bess του George Gershwin. Πρώτη ηχογράφηση το 1935 με την Abbie Mitchell και το συνθέτη στο πιάνο. Δημοφιλέστερη και αγαπημένη μου αυτή εδώ.

It’s Too Hot For Words – Billie Holiday (1935)

Η μελαγχολία της Billie σε όλο της το μεγαλείο ακόμα και στα πιο up tempo τραγούδια που ερμήνευσε, όπως αυτό εδώ... Σύνθεση των Walter Samuels, Leonard Whitcup, Teddy Powell που ηχογραφήθηκε με την ετικέτα της Brunswick τον Ιούλιο του 1935, στην πρώτη της περίοδο μακριά από τον Benny Goodman. 

Too Darn Hot – Ella Fitzgerald (1956)

Το μιούζικαλ Kiss Me, Kate του Cole Porter χαλούσε κόσμο το 1948 στο Broadway κι αυτό το τραγούδι ερμηνευόταν από άνδρα (Lorenzo Fuller). Αργότερα, όταν το έργο έγινε ταινία απέκτησε τη θηλυκή του υπόσταση με την Ann Miller (1953) και τρία χρόνια μετά η σημαντικότερη jazz τραγουδίστρια το συμπεριέλαβε στο δίσκο της με τίτλο Ella Fitzgerald Sings the Cole Porter Songbook. 

Indian Summer – Sidney Bechet (1940)
Ο Victor Herbert ήταν ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες του περίφημου tin pan alley, της ομάδας των συνθετών και εκδοτών, δηλαδή, της Νέας Υόρκης στα τέλη του 19ου αιώνα. Το 1916 συνθέτει το περίφημο Indian Summer. Το 1939 ο Al Dubin του έβαλε στίχους, το 1940 ηχογραφείται από την ορχήστρα του Tommy Dorsey με τη φωνή του Frank Sinatra και την ίδια χρονιά ο Sidney Bechet το επιβάλλει στην ορχηστρική του εκδοχή με το σαξόφωνό και το κλαρινέτο του.

Round Midnight – Miles Davis & John Coltrane (1959)

Το 1944 ο Thelonious Monk συνθέτει αυτό το σπουδαίο στάνταρ της jazz και το 1955 ο Miles Davis το παίζει πρώτη φορά σε σκηνή με τον Thelonious στο Newport Jazz Festival (είχε προηγηθεί η ηχογράφησή τους μαζί το 1954 σε στούντιο). Εκτοτε γίνεται ένα από τα αγαπημένα του για τα συναυλιακά του σετ. Εδώ, με τον John Coltrane το 1959. Θεωρείται το περισσότερο διασκευασμένο στάνταρ jazz τραγούδι με πάνω από 1.000 ηχογραφήσεις.

The Girl From Ipanema – Astrud Gilberto & Stan Getz (1964)

Οχι, ακριβώς, jazz, το Garota de Ipanema (The Girl from Ipanema) είναι, ίσως, το κλασικότερο και δημοφιλέστερο bossa nova τραγούδι. Σύνθεση του Antonio Carlos Jobim σε στίχους του Vinicius De Moraes ηχογραφήθηκε πρώτη φορά το 1962 από τον Pery Ribeiro. Η συγκεκριμένη και πιο επιτυχημένη ηχογράφηση με στίχους στα αγγλικά από τον Norman Gimbel έγινε το 1964.

Cantaloupe Island – Herbie Hancock (1964)

O Herbie έπαιζε με το κουιντέτο του Miles Davis όταν συνέλαβε αυτή τη σύνθεση, μία από τις πλέον πρωτοποριακές και επιδραστικές της ιστορίας της jazz. Το 1964 μπαίνει στο στούντιο με τρεις ακόμα σπουδαίους μουσικούς (Freddie Hubbard στην κορνέτα, Ron Carter στο μπάσο και Tony Williams στα κρουστά) και ηχογραφεί το άλμπουμ Empyrean Isles. Συμπεριλαμβάνεται από όλους τους γνώστες στα σημαντικότερα jazz κομμάτια όλων των εποχών.

Breezin’ – George Benson (1976)

Στο μεσουράνημα της disco εμφανίζεται ένας από τους σημαντικότερους κιθαρίστες της jazz τα τελευταία 40 χρόνια. Ελαφρώς smooth στην αντίληψη και το παίξιμο, αρκετά soul και ολίγον pop (γεγονός που έκανε τους πιο φανατικούς να τον βλέπουν επιφυλακτικά). Το ντεμπούτο του περιείχε κι αυτό το κλασικό πια τραγούδι. Εδώ με τον Carlos Santana.

Summer Song – Dave Brubeck & Louis Armstrong (1961)

Στα τέλη της δεκαετίας του '50 ο Dave Brubeck και η γυναίκα του Iola γράφουν ένα τρόπω τινά μιούζικαλ με τίτλο The Real Ambassadors. Ολόκληρη η παραγωγή χτίστηκε γύρω από την τρομπέτα και τη χαρακλτηριστική φωνή του Louis Armstrong, που, όπως και κάθε τραγούδι που έφτανε σ' αυτόν, έκανε δικό του το Summer Song. Το τραγούδι παίχτηκε ζωντανά μόνο μία φορά, στο περίφημο φεστιβάλ του Monterey το 1962. Δυστυχώς, αν και το φεστιβάλ κινηματογραφήθηκε η εκτέλεση του Real Ambassadors δεν καταγράφηκε αφού οι παραγωγοί δεν είχαν να πληρώσουν τους τεχνικούς οι οποίοι σταμάτησαν να κινηματογραφούν! Διπλά άτυχο το ζεύγος Brubeck, αφού ούτε στο Broadway ανέβηκε ποτέ.

Feels So Good – Chuck Mangione (1978)
To 1978 μία ορχηστρική jazz σύνθεση καταφέρνει να χωθεί ανάμεσα στα disco και pop και rock τραγούδια του αμερικανικού chart του Billboard και να φτάσει μέχρι το Νο 4! Η κανονική σύνθεση διαρκεί πάνω από 10 λεπτά, αλλά ο Chuck έφτιαξε και μία ειδκή για single (χειρουργική επέμβαση, το αποκαλούσε ο ίδιος), διάρκειας λίγο μεγαλύτερης των 3 λεπτών! Ο κορνετίστας Charles Frank "Chuck" Mangione δεν κατάφερε ποτέ να ξανακάνει τέτοια επιτυχία.

και ένα αγαπημένο, αν και περισσότερο pop...

Broken Hearted Melody - Sarah Vaughan (1959)

Τεράστια επιτυχία το 1959 για τη σπουδαία Sarah Vaughan, από τις σημαντικότερες φωνές της jazz. Μουσική του Sherman Edwards και στίχοι του μεγάλου στιχουργού Hal David, μόνιμου συνεργάτη του Burt Bacharach. Παρότι η ίδια η Sarah το θεωρούσε ελαφρώς αφελές τραγούδι ήταν αυτό που της χάρισε τον πρώτο της χρυσό δίσκο.