Η Margaret Thatcher
πέθανε την περασμένη εβδομάδα αφήνοντας πίσω της την πιο σκαιά κληρονομιά που
άφησε σύγχρονος βρετανός, αλλά και ευρωπαίος, πρωθυπουργός ή ηγέτης. Ανεργία,
φτώχεια, νεκρούς πολιτικούς κρατούμενους, σκληρή αντίδραση από τον IRA με
πολλούς νεκρούς εκατέρωθεν, διχασμό, άνοδο του εθνικισμού…
Ήταν και η πολιτικός που πρώτη έφερε το νεοφιλελευθερισμό
στα ευρωπαϊκά όρια.
Ακόμα και στη μουσική όλα αυτά αντικατοπτρίστηκαν πολύ
έντονα, άλλοτε με σκληρές γραμμές, άλλοτε με πιο αδρές. Μαζί με το punk γεννήθηκε
και το κίνημα μίσους των skinheads,
των νεοναζί του γηραιάς Αλβιόνας. Μαζί και η αναβίωση του ska από τον έγχρωμο κατά βάση πληθυσμό,
αλλά και πολλά λευκά παιδιά των εργατικών συνοικιών. Μία μουσική χορευτική όσο
και πολιτική.
Μαζί με τη Σιδηρά Κυρία πορεύτηκαν και τα πρώτα post punk και
new wave ονόματα.
Gang Of Four, Tom Robinson, Smiths, μεταξύ αυτών…
O Billy
Bragg, o Paul Weller και ο Jimmy Somerville των Communards και Bronski Beat ιδρύουν το 1985 την κολεκτίβα μουσικών Red Wedge (αργότερα μπήκαν και ηθοποιοί), ενάντια στην πολιτική της Thatcher. Η κολεκτίβα
υποστηρίζει τους Εργατικούς στήνοντας, μάλιστα, τα πρώτα γραφεία της μέσα στα
γραφεία του κόμματος. Είναι, ίσως, η μοναδική φορά που το ροκ συνεργάζεται με
κάποια πολιτική παράταξη. Η κολεκτίβα περιοδεύει για μερικά χρόνια σε όλη τη Μ.
Βρετανία με συμμετοχές των Style Council,
The Communards, Junior Giscombe, Lorna Gee, Jerry Dammers, Madness, Heaven 17, Bananarama, Prefab Sprout, Elvis Costello, Gary Kemp, Tom Robinson, Sade, The Beat, Lloyd Cole,
The Blow Monkeys και
Smiths, μεταξύ πολλών
άλλων. Το σήμα της κολεκτίβας αλλά και το όνομα προκύπτουν από μία αφίσα του
1919 του ρώσου καλλιτέχνη El Lissitzky.
To Destroy Music,
δικαιώνοντας τον τίτλο του, έρχεται να καταστρέψει τη μεγαλειώδη τελετή που
ετοίμασε η κυβέρνηση του πρωθυπουργού David Cameron, προκειμένου να αποχαιρετήσει αυτή τη σκληρή γυναίκα
πολιτικό, ίνδαλμα των νεόκοπων νεοφιλελεύθερων που επικρατούν αυτή τη στιγμή
στην Ευρώπη. Μια μουσική ιστορία αλήθειας, μίσους και, κυρίως, απέχθειας. Μια
μουσική ιστορία αντίδρασης και συνειδητοποίησης…
Το party του θανάτου της Thatcher δεν τελείωσε ακόμα.
H εκλογή
The Not
Sensibles - I'm in Love with Margaret Thatcher (1979).
Οι Not Sensibles ήταν ένα punk σχήμα των οποίων το όνομα περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο
και το attitude ως μπάντα, όπως, άλλωστε, κάνει και η μοναδική τους επιτυχία
που δεν έκανε άλλο από το να ειρωνεύεται τη Margaret Thatcher η οποία μόλις είχε εκλεγεί
πρωθυπουργός.
Oh Margaret
Thatcher is so sexy
She's the
girl for you and me
I go red
when she's on the telly
Cos I think
she fancies me
Oh Margaret
Thatcher is so sexy
She's the
girl for you and me
I go red
when she's on the telly
Cos I think
she fancies me
Ήταν και το πρώτο τραγούδι αφιερωμένο στη Σιδηρά Κυρία.
Οι πρώτοι νόμοι, οι πρώτες αντιδράσεις
The English
Beat - Stand Down Margaret (1980).
Οι Beat
(μετέπειτα The English Beat λόγω συνωνυμίας τους με παλαιότερο αμερικανικό σχήμα) ήταν
ένα από τα πρώτα και πιο δημοφιλή σχήματα της αναβίωσης του ska στη Μ.
Βρετανία. Οπαδοί της συγκεκριμένης σκηνής τα παιδιά της εργατικής τάξης, ως επί
το πλείστον, και φυσικά η έγχρωμη κοινότητα, οι οποίοι είχαν αρχίσει να
δέχονται τα πρώτα χτυπήματα από το σιδερένιο χέρι της Thatcher.
Our lives
seem petty in your cold grey hands
Would you
give a second thought
Would you
ever give a damn, I doubt it
Stand down
Margaret
Awar!
Everybody
shout it
Stand down
Margaret!
“No Maggie
Thatcher and no government!”
Η καταστολή
The Blues
Band - Maggie's Farm (1979)
Φυσικά, δεν είναι άλλο από το γνωστό τραγούδι του Bob Dylan, το οποίο οι Blues Band τροποποιούν
καταλλήλως ώστε να αναφέρεται στη Thatcher και το κράτος καταστολής που
έχει ήδη ξεκινήσει να επιβάλλεται. Ο Dylan τραγουδούσε "The National Guard stands around the door" και οι
Blues Band το μετατρέπουν στο “The Special Patrol Group
stands around the door”. Το SPG ήταν η ειδική μονάδα της αστυνομίας για
την καταστολή των διαδηλώσεων. Οι Specials αντικαθιστούν με τη σειρά τους το
"National Guard"
με το "National Front",
το νεοναζιστικό κόμμα της Μ. Βρετανίας, δηλαδή.
The Varukers
- Thatcher's Fortress (1984)
Οι πρωτοπόροι του hardcore punk στην Αγγλία
δεν μπορούσαν να λείψουν από το party.
Η θέση της στα παγκόσμια προβλήματα
Poison Girls
- Another Hero
(1981)
Οι Poison Girls
ήταν ένα από τα ακραία και παράξενα σχήματα του punk με τη μεσήλικη και μητέρα δύο
παιδιών Vi Subversa να ηγείται και τους Crass να στηρίζουν. Όλα τους τα τραγούδια είχαν πολιτικές αιχμές
(έτσι έγιναν και στόχος του National Front)
και το συγκεκριμένο καυτηριάζει τη παγκόσμια πολιτική των υπερδυνάμεων της
εποχής με την αναφορά σε πολλούς ηγέτες και μεταξύ αυτών και στη Thatcher.
Kissinger
and Nixon
Are hiding
in the abattoirs
Maggie
Thatcher's patching up
Her makeup
in the broken glass
The bloody
iron shows
As she
drives past in her armoured car
As she
drives past
Another
hero bites the dust
Dead
Kennedys: Kinky Sex Makes The World Go Round (1983)
Ο υπουργός πολέμου των ΗΠΑ καλεί την Thatcher μέσω τηλεφώνου να ξεκινήσουν
τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μία αναφορά των Kennedys στο περίφημο Thatchergate των
Crass, την κασέτα που
οι βρετανικές υπηρεσίες αρχικά πίστεψαν ότι ήταν δουλειά της KGB!
Public
Enemy: Prophets Of Rage (1988)
Μέσα στο ιστορικό πια δεύτερο άλμπουμ τους, It Takes
a Nation of Millions to Hold Us Back, οι Public Enemy κατακρίνουν μέσω αυτού του τραγουδιού τη στάση της
Thatcher απέναντι στο apartheid.
Οι εξεγέρσεις
The Clash –
The Guns Of Brixton (1979-1981).
Το καλοκαίρι του ’79 οι Clash ηχογραφούν το London Calling, το περίφημο διπλό
άλμπουμ τους που τους απογείωσε και ο μπασίστας τους Paul Simonon γράφει
το πρώτο του τραγούδι που έμελλε να γίνει συνώνυμο της επανάστασης. Κι αυτό δεν
ήταν άλλο από το The Guns Of Brixton.
Γνήσιο τέκνο, άλλωστε, ο ίδιος του περίφημου λονδρέζικου προαστίου.
Τον Απρίλιο του 1981, η βρετανική αστυνομία ξεκινά μία δική
της επιχείρηση αρετή (όπως ονομάστηκε η ελληνική εκδοχή της από το Νίκωνα
Αρκουδέα λίγα χρόνια αργότερα) υπό την ονομασία Operation Swamp 81 χρησιμοποιώντας τον
περίφημο sus law
(από το suspected person)
που επέτρεπε στους αστυνομικούς τον έλεγχο και τη σωματική έρευνα οποιουδήποτε
πολίτη έκριναν οι ίδιοι ως ύποπτο! Ο νόμος βασιζόταν σε άρθρο άλλου νόμου από
το 1824! Έτσι, μέσα σε πέντε ημέρες η αστυνομία συλλαμβάνει 1000 άτομα, κυρίως
έγχρωμους. Η αντίδραση των πολιτών άμεση με την εξέγερση να καταλήγει σε
δεκάδες τραυματισμούς αστυνομικών, το Brixton να φλέγεται στην κυριολεξία
(περισσότερα από 150 κτίρια καταστράφηκαν και 56 αστυνομικά οχήματα έγιναν
στάχτη). Η εξέγερση είχε ως αποτέλεσμα την άτακτη υποχώρηση της ως τότε
άκαμπτης πρωθυπουργού και, φυσικά, την επιτυχία του Guns Of Brixton παρότι
δεν κυκλοφόρησε ως single παρά πολλά χρόνια αργότερα, το 1990, με τον τίτλο Return To Brixton.
The
Specials – Ghost Town (1981)
Στα πλαίσια περιοδείας τους οι βασιλιάδες του ska, Specials, επισκέπτονται τη Γλασκώβη και
η εικόνα ηλικιωμένων γυναικών να πουλάνε τα υπάρχοντά τους στο δρόμο σημαδεύει
τον κιμπορντίστα και βασικό συνθέτη τους, Jerry Dammers, ο οποίος εμπνέεται το συγκεκριμένο τραγούδι. Το Ghost Town περιγράφει
στιχουργικά και μουσικά με πολύ γλαφυρό τρόπο το ζόφο που επικρατούσε στη Μ.
Βρετανία του Θατσερισμού και του πρωτοεμφανιζόμενου νεοφιλελευθερισμού. Το
βίντεο με το συγκρότημα να περιφέρεται μέσα σε ένα Vauxhall στους
έρημους δρόμους του Λονδίνου έγραψε κι αυτό τη δική του ιστορία. Το τραγούδι
βρέθηκε στο Νο 1 των βρετανικών charts την ίδια περίοδο που η εξέγερση του Brixton απλωνόταν
σε όλες τις βρετανικές πόλεις.
Η ύφεση
Newtown
Neurotics - Kick Out The Tories (1982).
Ο Steve Drewett, σοσιαλιστής με αρκετές επιρροές από το
αναρχικό κίνημα, καυτηριάζει την πολιτική της Thatcher σε κάθε
του τραγούδι με το post punk σχήμα του.
Ο πόλεμος στα
Φώκλαντ
Robert Wyatt
– Ship Building (1983)
Το 1982 η χούντα της Αργεντινής προκειμένου να καταλαγιάσει
τις αντιδράσεις απέναντι στο κράτος καταστολής, αλλά και τη βαθιά οικονομική
κρίση στην οποία είχε βυθίσει τη χώρα, αποφασίζει να εισβάλλει στα νησιά
Φόκλαντ που κατείχαν οι βρετανοί. Η Thatcher, άλλο που δεν ήθελα, ανταποκρίθηκε στις εισηγήσεις των
στρατιωτικών της Γηραιάς Αλβιόνας και έστειλε στόλο για να τα ανακαταλάβει. Το
κατάφερε μετά από 74 ημέρες πολέμου και κάποιες εκατοντάδες απωλειών,
εκατέρωθεν.
Ο μουσικός, αλλά κυρίως, παραγωγός Clive Langer (δούλεψε με Madness, Teardrop Explodes, Dexys Midnight Runners κ.ά.)
γράφει το Shipbuilding,
αλλά οι στίχοι του δεν τον ικανοποιούν. Έτσι, σε ένα πάρτι του Nick Lowe συναντιέται
με τον Elvis Costello ο οποίος αποδέχεται να γράψει νέους στίχους για να καταλήξει
στο «καλύτερο στιχουργικά κομμάτι» που έχει γράψει, όπως δήλωσε. Το 1983 ο Robert Wyatt (ex-Soft Machine και μέλος του Κομμουνιστικού
Κόμματος, αλλά και εμβληματική φιγούρα της σκηνής του Canterbury) το κυκλοφορεί σε single, μέσα από την
αντιπολεμική συλλογή Nothing Can Stop Us
(1982) και γίνεται το πρώτο top
40 για τη σπουδαία ανεξάρτητη δισκογραφική Rough Trade.
Crass - How
Does It Feel? (1982)
"How does it feel to be the mother of a thousand dead?"
ρωτούσαν οι Crass αναφερόμενοι στα θύματα του πολέμου στα Φώκλαντ προκαλώντας τη
μήνη της κυβέρνησης και των φίλα προσκείμενων ΜΜΕ της εποχής που προσπάθησαν να
επιβάλλουν την απαγόρευσή του. Στην παρέα των Crass υπήρχε και το γκρουπ Thatcher on
Acid!
The
Exploited – Maggie you cunt
Δεν χρειάζεται μετάφραση. Από το τρίτο άλμπουμ τους με τίτλο Let's Start a War... (Said Maggie One Day).
Το σκληρό πρόσωπο και ο θάνατος του Bobby Sands και των απεργών πείνας του IRA
Pink Floyd
- The Fletcher Memorial Home (1983)
The
Fletcher Memorial Home of Incurable Tyrants and Kings, κατά τον
Roger Waters και ένας εκ των
τυράννων και η
Margaret.
Η μπάντα του Feargal Sharkey δεν
χαρακτηρίστηκε ποτέ από την πολιτική της στάση διότι αυτή δεν εκδηλώθηκε ποτέ
εμφανώς. Όμως, στην εμφάνισή τους στο Top Of The Pops, αμέσως μετά το θάνατο των απεργών πείνας του IRA ο κιθαρίστας τους
Damian O'Neill εμφανίστηκε με μαύρο
περιβραχιόνιο. Το τραγούδι ήταν μία έμμεση αναφορά – προειδοποίηση στη Θάτσερ
ότι οι απεργοί θα πεθάνουν.
Nicky Wire - Bobby Untitled (2006)
Η απεργία των
ανθρακωρύχων
The Larks -
Maggie Maggie Maggie (Out Out Out) (1985)
Βασισμένο στο σύνθημα-τραγούδι των απεργών ανθρακωρύχων, Maggie Out συμπεριλήφθηκε
στη συλλογή που κυκλοφόρησε για να υποστηρίξει την απεργία τους με τον τίτλο Here
We Go.
Billy
Bragg: Between The Wars (1985)
Το 1985 ο πλέον πολιτικοποιημένος Billy Bragg κυκλοφορεί το ομώνυμο EP με τέσσερα τραγούδια (Between
The Wars / Which Side Are You On? / World Turned Upside Down / It
Says Here) αφιερωμένα στην απεργία των ανθρακωρύχων. Τα έσοδα των πωλήσεων, μάλιστα, πήγαν όλα στο
ταμείο στήριξης των απεργών. Και τα κατάφερε αρκετά καλά, καθώς έφτασε στο Νο
15.
Οι Cumbawamba
κατακεραυνώνουν τη Σιδηρά Κυρία με τη συμμετοχή τους στη συλλογή υπέρ των
ανθρακωρύχων με τον τίτλο Dig This.
Η φθορά, το μίσος και η πτώση
The The:
Heartland (1986)
Ο Matt Johnson
έπαιρνε πάντοτε σαφείς θέσεις ενάντια στη Thatcher. Το 1986 οι The The κυκλοφορούν το δεύτερο και καλύτερο
ίσως άλμπουμ τους, Infected,
με το Heartland να κλέβει
ως πρώτο single την παράσταση επιτιθέμενο ευθέως στην Thatcher. Αποκαλεί, μάλιστα, ειρωνικά τη Μ. Βρετανία ως 51η πολιτεία των ΗΠΑ.
Morrissey -
Margaret on the Guillotine (1988).
Το 1988 η Thatcher είναι πια ένα από τα πιο μισητά πρόσωπα στη Μ. Βρετανία και
ο Morrisey την αντιμετωπίζει ανάλογα στο ντεμπούτο προσωπικό του
άλμπουμ Viva Hate,
μπλέκοντας έτσι και με τη βρετανική αστυνομία που αρχίζει να τον παρακολουθεί.
Dub
Syndicate: No Alternative But To Fight (1988)
Οι βασιλιάδες του πειραματικού dub καλούν σε
νέα εξέγερση…
Elvis
Costello - Tramp the Dirt Down (1989)
Ένα τραγούδι που φέρνει στο νου και το περίφημο Θα Φτύσω
Στους Τάφους Σας του Μπορίς Βιάν. "And when they finally lay you in the ground / I'll stand on your
grave and tramp the dirt down", τραγουδούσε ο Costello
ένα χρόνο πριν την πτώση της.
Kitchens of
Distinction - Margaret's Injection (1989)
Το τραγούδι ζητά την εκτέλεσή της με ένεση. Από το πρώτο
άλμπουμ ενός ξεχωριστού ποπ σχήματος.
Sinead
O'Connor - Black Boys on Mopeds (1990)
Στο εξώφυλλο του άλμπουμ της I Do Not Want What I Haven't Got υπάρχει
η εικόνα των γονιών του Colin Roach ενός μαύρου νεαρού που δολοφονήθηκε από τη βρετανική
αστυνομία το 1983. Το τραγούδι, όμως, αναφέρεται στον θάνατο του επίσης μαύρου Nicholas
Bramble τον οποίο η αστυνομία καταδίωξε το Μάιο του 1989 θεωρώντας ότι το
μοτοποδήλατο που οδηγούσε ήταν κλεμμένο (ενώ ήταν δικό του) με αποτέλεσμα την
πτώση του και τον θανάσιμο τραυματισμό του. «Η Μάργκαρετ Θάτσερ στην τηλεόραση
δηλώνει σοκαρισμένη για τους θανάτους στο Πεκίνο» τραγουδά ειρωνικά στο
ξεκίνημα… It
Margareth
Thatcher on TV
Shocked by the deaths that took place in Beijing
Shocked by the deaths that took place in Beijing
seems
strange that she should be offended
The same
orders are given by her
Δύσκολοι αποχαιρετισμοί: Margaret Thatcher
Billy Bragg
- Thatcherites (1996)
Δεν θα μπορούσε να λείπει αυτός απ’ την παρέα.
Hefner -
The Day that Thatcher Dies (2000)
"We
will laugh the day that Thatcher dies, even though it's not right" τραγουδούν… για να κλείσουν πανηγυρικά με λίγο Μάγο του Οζ: "Ding-Dong! The Witch Is Dead".
Ο θάνατος…
Και έτσι οδηγούμαστε στον θάνατο που έφερε την αυθεντική
εκτέλεση του Ding-Dong! The Witch Is Dead με τη Judy Garland, στη δεύτερη θέση του
βρετανικού chart την
περασμένη εβδομάδα και την πρώτη στα charts των downloads!


Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου