Destroy tunes

Ο,τι παίζει κάθε εβδομάδα στα πλατώ, cd player, laptop, pc και το κεφάλι του Punk Smoker και καταστρέφει τα πλάνα τους

18 - 25 Αυγούστου 2013

Copy Of A - Nine Inch Nails (2013)
Ο Trent Reznor ανήκει σε αυτούς τους λιγοστούς μουσικούς που άνοιξαν δρόμους τα τελευταία 20 χρόνια στη μουσική. Κι αυτό το "είμαι ένα αντίγραφο αντίγραφου" με το οποίο ξεκινά το τραγούδι πόσες σημερινές περσόνες περιγράφει αλήθεια... Hesitation Marks το άλμπουμ που περιμένω πώς και πώς.

Supersoaker - Kings Of Leon (2013)

Τα παιδιά που έσωσαν το κιθαριστικό ροκ (έχουν διαλυθεί βλέπεις κι οι White Stripes) συνεχίζουν με την ίδια διάθεση αν και μοιάζει να λουστράρισαν λίγο τον ήχο τους. Οπως κι αν έχει, το ροκ τους γοητεύει ακόμα και διόλου με πειράζει που πέρασε και σε στάδια. Mechanical Bull το άλμπουμ τους που έρχεται το Σεπτέμβριο.

Two Tears - Eliza Carthy (2013)

Η Eliza Carthy δεν είναι κάποια τυχαία που βρέθηκε στο μουσικό στερέωμα παίζοντας απλώς ένα βιολί. Κόρη μουσικών της folk και ιδιαίτερα του Martin Carthy που θεωρείται από τους πρωτοπόρους του κινήματος της folk αναγέννησης και ανανέωσης στη δεκαετία του '60 (αμέσως μετά θα διαβάσετε γι' αυτόν). Το τελευταίο άλμπουμ της Eliza είναι το Wayward Daughter και, ομολογώ, άργησα να το αγαπήσω.

Scarborough Fair - Martin Carthy  (1965)

Ακούγοντας την Eliza Carthy θυμήθηκα τον πατέρα της, ο οποίος 50 χρόνια πια πίσω, είχε επαναφέρει με μία ιδιαίτερη ενορχήστρωση το παραδοσιακό Scarborough Fair. Σχεδόν αμέσως ο ευφυής Paul Simon το πήρε, έκανε ένα δικό του ρετουσάρισμα και γεννήθηκε μία μεγάλη διαχρονική επιτυχία. Ο Martin  κυνήγησε δικαστικά τους Simon & Garfunkel κι αυτοί για να τον κατευνάσουν τον ανέβασαν μαζί τους στη σκηνή σε μία συναυλία, αναγνωρίζοντας δημοσίως ότι η ιδέα ήταν δική του.

When You Tell Me How It Is - Richard Buckner (2013)

Κι αυτό είναι το τραγούδι που "έλιωσα" αυτή την εβδομάδα, όπως θα έλεγα πριν καμιά εικοσαριά χρόνια χαϊδεύοντας και μυρίζοντας το βινίλιο πριν το βάλω στο πικάπ. 20 σχεδόν χρόνια στο κουρμπέτι της folk έρχεται να δρέψει τους καρπούς με τη σημερινή ανάκαμψή της και μουσικοί σαν τον Bon Iver του οφείλουν πολλά του Richard. Surrounded το άλμπουμ του που κυκλοφορεί 3 Σεπτέμβρη.

Colored Emotions - Night Moves (2013)

Κι αυτοί οι τύποι από Μινεάπολη είναι ό,τι καλύτερο άκουσα τον τελευταίο καιρό από καινούρια πράγματα. Κι όταν λέω καινούρια, εννοώ ντεμπούτο. Neil Young, Todd Rundgren οι επιρροές τους, όπως δηλώνουν οι ίδιοι. Εγώ συμπληρώνω και Steely Dan με το jazz-soul ύφος τους. Υπέροχοι κι ας έχουν και μία αύρα 80s και ιδανικοί για να αποφορτίσουν μία συναισθηματικά φορτισμένη εβδομάδα.

Magic Bus - Who (1965)

Κι αφού σας το μαρτύρησα για τη φορτισμένη συναισθηματικά εβδομάδα ας έλθουμε και στην αιτία, που, πιθανώς, πολλοί να μαντέψατε και να σας φόρτισε το ίδιο. Είναι, φυσικά, ο θάνατος ενός νέου ανθρώπου που έπεσε από το τρόλεϊ επειδή δεν είχε να πληρώσει εισιτήριο κι επειδή ένας ελεγκτής θεώρησε εαυτόν νέο Ιαβέρη. Ας επιβιβαστούμε στο Μαγικό Λεωφορείο κι ας κόψουμε βόλτες Λονδίνο, Αμστερνταμ ή Βερολίνο που έλεγαν κι οι Τρύπες. Εδώ, οι Who από το θρυλικό Live At Leeds.

My Hart, My Life - Nusrat Fateh Ali Khan & Michael Brook (Talvin Singh remix)

Η Real World του Peter Gabriel κάνει από την αρχή του καλοκαιριού μία σειρά επανακυκλοφοριών εμπλουτισμένες και με ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα remix, όπως αυτό εδώ. Ο σπουδαίος Nusrat Fateh με τον Michael Brook, πάλαι ποτέ κιθαρίστα των Martha & The Muffins, αλλά και σπουδαίο πια ambient μουσικό.

Echo Beach - Martha & The Muffins (1979)

Αυτό είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου καλοκαιρινά τραγούδια. Οι καναδοί Martha & The Muffins ήταν από τα σπουδαιότερα σχήματα του new wave. Ενα φεγγάρι φιλοξένησαν και την αδελφή του Danile Lanois, Jocelyn ως μπασίστρια, αλλά σημαντικότερος όλων ήταν ο Michael Brook, από τους καλύτερους κιθαρίστες της γενιάς του.

Lecce, Leaving - Lee Ranaldo & The Dust (2013)

Κι αφού μιλάμε για μεγάλους κιθαρίστες να κι ο κύριος Νο 33 της λίστας του Rolling Stone. Ο Lee Ranaldo, συνιδρυτής των τρομερών Sonic Youth, ανάμεσα στα πολλά projects του παρουσιάζει και τους Dust σε ένα ηλεκτρικό καταιγισμό που πλησιάζει τους Sonic Youth, αλλά φλερτάρει και με την pop και την ψυχεδέλεια. Last Night On Earth ο τίτλος του άλμπουμ.