Ο,τι παίζει κάθε εβδομάδα στα πλατώ, cd player, laptop, pc και το κεφάλι του Punk Smoker και καταστρέφει τα πλάνα τους
25 Αυγούστου - 1 Σεπτεμβρίου 2013
Anna Calvi - Eliza (2013)
Ο έρωτας του υπογράφοντος με την Anna Calvi είναι ομολογημένος. Το 2011 κυκλοφόρησε το καλύτερο ντεμπούτο της χρονιάς και ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της, γενικότερα. Το 2013 (γύρω στις αρχές Οκτώβρη) επιστρέφει με το δεύτερο και πάντα δύσκολο, για όλους τους πρωτάρηδες, άλμπουμ. Τραγούδια πιο συμπαγή, περισσότερο θηλυκά και λυρικά, αλλά πάντοτε δυναμικά, με ένα σκοτεινό ρομαντισμό, που χαρακτήρισε και την πρώτη της δουλειά. Μία γυναίκα που θα σημαδέψει αυτή τη δεκαετία.
Wolf Alice - Bros (2013)
Θηλυκού γένους η εβδομάδα, χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο. Πραγματικά δεν γνωρίζω... Το ίδιο συνέβη και στο Ten, τη στήλη μου στο e-tetradio. H αγγλίδα Ellie Roswell, leader των Wolf Alice, είναι από τις πιο φρέσκες παρουσίες. Συνοδευόμενη από τρία αγόρια σκαρώνει τραγούδια γεμάτα έρωτα για τη ζωή και χιούμορ. Τραγούδια που σε κάνουν να περιμένεις με ανυπομονησία το ντεμπούτο τους.
Θηλυκού γένους η εβδομάδα, χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο. Πραγματικά δεν γνωρίζω... Το ίδιο συνέβη και στο Ten, τη στήλη μου στο e-tetradio. H αγγλίδα Ellie Roswell, leader των Wolf Alice, είναι από τις πιο φρέσκες παρουσίες. Συνοδευόμενη από τρία αγόρια σκαρώνει τραγούδια γεμάτα έρωτα για τη ζωή και χιούμορ. Τραγούδια που σε κάνουν να περιμένεις με ανυπομονησία το ντεμπούτο τους.
HAIM - The Wire (2013)
Κι εδώ, τρεις κοπέλες από το Λος Αντζελες που αναβιώνουν το ύφος των αγαπημένων Fleetwood Mac από τότε που φιλοξενούν στη σύνθεσή τους και τη Stevie Nicks (τα τελευταία 40 σχεδόν, χρόνια, δηλαδή). Ερωτας του Rolling Stone και μία ευχάριστη έκπληξη για το Destroy Music,΄που, πολλοί μίζεροι έλληνες alternative θα απορρίψουν, αλλά σκασίλα μας.
Somebody - Hannah Georgas (2013)
Η τελευταία μου ανακάλυψη μέσω της περιήγησης στα βίντεο του youtube, αλλά και μιας έρευνας για έλληνες μουσικούς εκτός συνόρων, η οποία, ευελπιστώ, σύντομα θα καταλήξει σε ένα αυτόνομο blog-βιβλίο, είναι το συγκεκριμένο κορίτσι. Δεν γνωρίζω ακόμα με βεβαιότητα αν η καταγωγή της είναι ελληνική (όπως υποδεικνύει το επίθετό της), όμως, η παρουσία της και τα τραγούδια της με τράβηξαν από την πρώτη στιγμή. Ανερχόμενη στον Καναδά (πέρυσι είχε και υποψηφιότητα στα Juno Awards) και, πραγματικά, απολογούμαι που καθυστέρησα να τη συναντήσω.
The Worker - Fischer Z (1979)
Ηταν το πρώτο τραγούδι που μου ήλθε στο νου διαβάζοντας την τραγική είδηση για το θάνατο του νεαρού, 21χρονου, ασκούμενου αμερικανικής τράπεζας στο περίφημο Σίτι του Λονδίνου. Το χρήμα είναι πάντοτε βαμμένο με αίμα και ο εξόχως πολιτικοποιημένος John Watts, leader των Fischer Z, το γνώριζε καλά. Ψυχίατρος στις σπουδές του, έστησε μία μπάντα με μικρή ζωή, αλλά τρία εξαιρετικά άλμπουμ και πριν 30 και κάτι χρόνια τον είδαμε κι εδώ σε ένα άθλιο ανοιχτό θέατρο ονόματι Ολύμπια, σε ένα τριήμερο με Tom Robinson και Stranglers που ποτέ δεν ήλθαν λόγω σύλληψής τους στη Γαλλία. Πέτρινα χρόνια...
The Jam - That's Entertainment (1980)
Κι αφού γύρισα στα χρόνια του punk και του new wave ξέθαψα από τη δισκοθήκη μου και ένα αγαπημένο 45άρι με τη μεγάλη τρύπα στη μέση. Σκονισμένο ελαφρώς μιας και έδειχνα πάντοτε προτίμηση στα άλμπουμ (στα LP, δηλαδή), αλλά πάντοτε φρέσκο και επίκαιρο. Ο Paul Weller σε στιγμές μεγαλείου.
Temples - Keep In The Dark (2013)
Τρίτο τραγούδι για τους νεοpsych βρετανούς και παρότι δεν αγαπώ ιδιαίτερα όλο αυτό το κύμα και τις αναβιώσεις, γενικότερα (αν και σήμερα όλα αναβιώσεις είναι πια), οι Temples μεταφέρουν σ' αυτό το τραγούδι έναν απόηχο Marc Bolan, τον οποίο πάντοτε εκτιμούσα. Είναι που κι ο τίτλος του περιγράφει ένα σημαντικό κομμάτι του σήμερα...
Nirvana - Negative Creep (1993)
Είκοσι χρόνια από το ντεμπούτο άλμπουμ του συγκροτήματος ΄που επανέφερε το κιθαριστικό ροκ και βοήθησε το grunge να επιβληθεί για ολόκληρη τη δεκαετία του '90. Η Sub Pop έδωσε στη δημοσιότητα το συμβόλαιό τους με την εταιρία κι ετοιμάζει μία ειδική επανακυκλοφορία του Bleach με ακυκλοφόρητα και άλλα συναφή. Κι εγώ τώρα τελευταία αρχίζω να ταυτίζομαι με τον τίτλο του Negative Creep.
Είκοσι χρόνια από το ντεμπούτο άλμπουμ του συγκροτήματος ΄που επανέφερε το κιθαριστικό ροκ και βοήθησε το grunge να επιβληθεί για ολόκληρη τη δεκαετία του '90. Η Sub Pop έδωσε στη δημοσιότητα το συμβόλαιό τους με την εταιρία κι ετοιμάζει μία ειδική επανακυκλοφορία του Bleach με ακυκλοφόρητα και άλλα συναφή. Κι εγώ τώρα τελευταία αρχίζω να ταυτίζομαι με τον τίτλο του Negative Creep.
A Long Walk - Tango With Lions (2013)
Η Κατερίνα Παπαχρήστου είναι από τις πιο γοητευτικές καλλιτεχνικά φιγούρες της ελληνικής ανεξάρτητης σκηνής. Είχα γράψει και το χειμώνα γι' αυτήν και το καλλιτεχνικό της όχημα, τους Tango With Lions. Σε λίγες ημέρες θα την απολαύσω από κοντά στο ορεινό τοπίο της Ζήρειας σε ένα από τα πιο ιδιαίτερα φεστιβάλ του καλοκαιριού.
Bad Habit - Foals (2013)
Οποτε ακούω τους Foals, παρότι δεν είναι και από τα πιο αγαπημένα μου σχήματα, σκέφτομαι πόσο δημοφιλείς θα ήταν εδώ αν είχαν βγει 30 χρόνια νωρίτερα. Τότε που υπήρχε μία δυναμική σκηνή στη χώρα μας και το όνομα ενός Ελληνα, όπως αυτό του Yannis FiliPpakis, θα έκανε ακόμα και τις μεγάλες εφημερίδες να γράφουν γι' αυτούς. Σήμερα, παραμένουν σχεδόν άγνωστοι στη χώρα μας παρότι το γκρουπ πάντοτε στοχεύει το top10 στη Μ. Βρετανία.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου