Αυτή την εβδομάδα o Punk Smoker ερωτεύεται και ανακαλύπτει τη θηλυκή
πλευρά της μουσικής με δέκα αγαπημένες νέες κυρίες που γράφουν το μουσικό παρόν
και το μέλλον. Η μουσική, άλλωστε, είναι θηλυκή περισσότερο από κάθε άλλη μορφή
τέχνης…
Anna Calvi,
Laura Marling, FKA Twigs, Haim, Kelela, Charli XCX,
Courtney Barnett,
Chelsea Wolfe,
Zola Jesus και
Anna Meredith δεν
επιτρέπουν αμφισβητήσεις.
Love Of My
Life – Anna Calvi (2013)
Όσοι παρακολουθείτε αυτό το blog θα έχετε καταλάβει ότι η αγγλοϊταλίδα
Anna Margaret Michelle Calvi, όπως είναι το πλήρες
όνομά της, είναι από τις πλέον αγαπημένες του γράφοντος. Η Anna μόλις κυκλοφόρησε το δεύτερο
άλμπουμ της One Breath,
που ακούγεται πραγματικά με μία ανάσα, καθώς με την περισσότερο επιτηδευμένη
παραγωγή από το ντεμπούτο της, ίσως να χάνει λίγη από τη σπιρτάδα και τον
ερασιτεχνισμό, αλλά καταφέρνει να αναδείξει τις ερμηνευτικές και
ενορχηστρωτικές ικανότητές της. Τα έγχορδα που εμπλουτίζουν όλα σχεδόν τα
τραγούδια του άλμπουμ της προσδίδουν κι ένα κοσμοπολίτικο αέρα σ τη μουσική
ατμόσφαιρα. Η Anna Calvi
μπορεί να μη γίνει Florence –ίσως, όμως, και να την ξεπεράσει αν βρεθεί ο τρόπος για το «κλικ»
στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού-, αλλά σίγουρα θα μείνει κοντά μας για πολλά
χρόνια. Εδώ και δύο, σχεδόν, μήνες σας έχω μιλήσει για ένα από τα άλμπουμ της χρονιάς.
Το Love Of My Life είναι, μάλλον, το μοναδικό γνήσιο rock τραγούδι του δίσκου και θα μπορούσε
να έχει γραφτεί και από την PJ Harvey.
The Wire – Haim
Κακός χαμός στην Αμερική με τις αδελφές Este, Danielle και Alana Haim που με την προσθήκη του
ντράμερ Dash Hutton
έφτιαξαν το δικό τους γκρουπ με όνομα -τι άλλο;- το επώνυμό τους, δικαιωματικά.
Οι Haim, από 21 μέχρι
25 ετών και οι τρεις τους, κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο άλμπουμ τους στις 30 Σεπτεμβρίου
και είναι ό,τι καλύτερο σε Fleetwood Mac
από τότε που οι αμερικανοεγγλέζοι ενέταξαν τη Stevie Nicks στο σχήμα τους και
κατέκτησαν τα παγκόσμια charts.
Κάποιοι τις βρίσκουν χαζοχαρούμενες, εφηβικές και γλυκανάλατες και ειδικά στη
χώρα μας οι εγχώριοι alternative πάπες τις καταθάβουν, αλλά στο Pitchfork (τη βίβλο του alternative) παίρνουν ένα
μεγαλοπρεπές 8.3 στην κριτική του άλμπουμ τους! Προσωπικά, από την πρώτη στιγμή(νομίζω πάνε 2-3 μήνες) είχα γράψει ότι και μου αρέσουν (αθεράπευτος φαν των Fleetwood, γαρ) και ότι έχουν
μέλλον. Μακάρι οι επιτυχίες στα charts να ακούγονται σαν τα τραγούδια τους.
Bleed Me Dry – Laura Marling (2013)
Η σημαντικότερη εκπρόσωπος της αγγλικής nu-folk σκηνής, κατά τη γνώμη μου, έφτασε ήδη στο τέταρτο άλμπουμ της, Once I Was An Eagle, στο οποίο είχα αναφερθεί
και παλαιότερα. Και, όμως, είναι μόλις 23 ετών! Σε ηλικία 16 ετών βρέθηκε να
παίζει μαζί με τους Noah And The Whale,
αλλά συμμετείχε μόνο στο ντεμπούτο άλμπουμ τους. Το δικό της ντεμπούτο
κυκλοφόρησε το 2008 και το 2011 ανακηρύχθηκε Γυναίκα της Χρονιάς στα Brit Awards. Ιδιαίτερα παραγωγική,
έχει ανακοινώσει ότι πριν το τέλος του χρόνου θα ολοκληρώσει ακόμα ένα νέο
άλμπουμ στο οποίο πιθανώς να περιλαμβάνεται και το τραγούδι που ακολουθεί
παιγμένο ζωντανά, όπως το παρουσίασε το Μάιο που μας πέρασε!
Bank Head –
Kelela (2013)
Αν ψάχνει κανείς για μία ταυτότητα της μουσικής της Kelela (Kelela Mizanekristos
το πλήρες όνομά της) τότε θα πρέπει να αναφέρει τον SBTRKT, τη Lorde και τον Kanye West και σχεδόν θα έχει
καλύψει όλο το ποιοτικό φάσμα του ήχου της. Όμως, όχι 100% αφού εδώ συναντάμε
επιρροές από την r&b σκηνή των nineties, αλλά και αρκετά techno, drum ‘n’ bass στοιχεία. Ας
την πούμε, λοιπόν, χορευτική, ελαφρώς underground για να είμαστε μέσα σε όποιο χαρακτηρισμό μπορεί να της
αποδοθεί και μελλοντικά. Τα στοιχεία που βρίσκει κανείς γι’ αυτήν δεν είναι και
τόσα πολλά πέραν του ότι κατάγεται από την Washington και ότι έχει περιοδεύσει με την Solange. Όμως, το
ντεμπούτο της Cut 4 Me αρκεί για
να την αγαπήσεις.
Papi Pacifity – FKA twigs (2013)
Το trip-hop της
νέας εποχής σύμφωνα με το Pitchfork.
Η Twigs έχει
κυκλοφορήσει δύο εντυπωσιακά EP
μέχρι τώρα. 25 μόλις ετών, δεν μοιάζει με τις συνομήλικές της γυναίκες αφού, όπως
η ίδια αποκαλύπτει είναι ένας κλειστός άνθρωπος που δεν αγαπά πολύ την έντονη
ζωή, τα κλαμπ, τα μπαρ και τις εξόδους. Ίσως γι’ αυτό και η μουσική της να
είναι τόσο χαμηλών τόνων και τόσο εσωτερική. Φυσικά, το Twigs (κλαδιά) είναι
παρατσούκλι, το οποίο, πήρε λόγω της ελαστικότητας που διαθέτει το κορμί της και
της επιτρέπει να μπλέκει τα άκρα της σα να είναι κλαδιά (άλλωστε, είναι και
χορεύτρια). Όσο για το FKA
προστέθηκε καθώς υπάρχει και άλλη Twigs, η οποία της ζήτησε να αλλάξει το όνομά της και σημαίνει,
φυσικά, Formerly Known As (Twigs).
Nuclear
Seasons – Charli XCX (2012)
Η Charlotte
Emma Aitchison, η Charlie XCX, δηλαδή, είναι μόλις 21 ετών. Παρόλα αυτά, η δισκογραφική της παρουσία
ξεκινά από την ηλικία των 16 οπότε και κυκλοφόρησε τα δύο single Emelline/Art
Bitch και !Franchesckaar!. Μετά από μερικά ακόμα singles και δύο EP, έφτασε τον Απρίλιο και η
ώρα του άλμπουμ με τίτλο True Romance.
Στο μεταξύ, είχε προσφέρει και μία μεγάλη επιτυχία στους σουηδούς Icona Pop με
το περυσινό I Love It
που ήταν δική της σύνθεση. Κεφάτη ηλεκτρονική pop με έντονα στοιχεία της electropop βρετανικής σκηνής
και αρκετή αθωότητα που σου φτιάχνει τη διάθεση, αλλά σε κάνει να καταλαβαίνεις
και ότι αυτό το κορίτσι ωριμάζοντας μπορεί να βγάλει σημαντικότερα πράγματα.
Avant
Gardener – Courtney Barnett (2013)
Garage pop τη χαρακτηρίζουν τα έντυπα και τα sites της γενέτειράς
της Αυστραλίας, αλλά κατά τη γνώμη μου απέχει από αυτό κι ο χαρακτηρισμός την
αδικεί. Με δύο EP στο ενεργητικό της κάτω από την ετικέτα της προσωπικής της εταιρίας
Milk! Records η 25χρονη αυστραλέζα κατάφερε να
προσελκύσει την προσοχή και έξω από την Down Under ήπειρο και συνενώνοντας τα δύο EP της να
κυκλοφορήσει ένα κανονικό άλμπουμ με τίτλο A Sea Of Split Peas. Pop,
folk, garage και λίγα
στοιχεία ψυχεδέλειας των τελών των 60s συνθέτουν το χαρακτήρα των τραγουδιών της που σε ορισμένα
σημεία μπορεί να ακούγονται περισσότερο αμερικανικά και κάπου με τη φωνή της να
θυμίζει Sheryl Crow.
Το Avant Gardener,
πάντως, είναι από τα καλύτερα φετινά τραγούδια.
The Waves
Have Come – Chelsea Wolfe (2013)
Ακόμα μία καλιφορνέζα τραγουδοποιός από το Λος Αντζελες, η
οποία σε τέσσερα μόλις χρόνια κυκλοφόρησε τέσσερα άλμπουμ με πολύ υψηλά ποιοτικά
στάνταρ και ανάλογη κριτική αναγνώριση. Στο τελευταίο της με τον…
σαδομαζοχιστικό τίτλο Pain Is Beauty
θα ανακαλύψουμε ένα διάχυτο goth
ρομαντισμό στην ούτως ή άλλως εύθραυστη μουσική της, που χαρακτηρίζεται από τις
«φορτωμένες» ενορχηστρώσεις και τις έντονες folk αποχρώσεις. Το Pain Is Beauty έχει ήδη μπει στο ράφι
των τακτικών ακροάσεων των άλμπουμ που κυκλοφόρησαν ως τώρα για το 2013.
Fall Back -
Zola Jesus (2013)
Η Nika Roza Danilova, όπως είναι το πραγματικό όνομα της 24χρονης
Zola Jesus έχει ήδη κυκλοφορήσει
τρία EP και τέσσερα άλμπουμ. Από ένα κορίτσι που φτιάχνει το
καλλιτεχνικό παρατσούκλι της από το συνδυασμό των ονομάτων του Ιησού (Jesus) και του συγγραφέα Εμίλ
Ζολά (Zola), ίσως να
περίμενε κανείς κάτι πιο «βατό» μουσικά από τις εγκεφαλικές αναζητήσεις με το
έντονο γοτθικό στοιχείο που διαθέτουν οι συνθέσεις της. Απομόνωση, φωνητικά που
έρχονται κοντά στη Nico
και έντονη χρήση εγχόρδων. Το τελευταίο της άλμπουμ Versions κυκλοφόρησε τον Αύγουστο σε
συνεργασία με τους Mivos Quartet και τον «πολύ» κύριο James G. Thirlwell
ή, πιο γνωστό ως Foetus.
Never
Wonder – Anna Meredith (2012)
Γι’ αυτό το κορίτσι είχα ξαναγράψει πριν μήνες όταν
παρουσίασα το πιο πρόσφατο πόνημά της, το Nautilus. Η 35χρονη σκοτσέζα είναι αναγνωρισμένη στους πιο
στενούς κύκλους της σύγχρονης μουσικής της χώρας της, αλλά με συνθέσεις όπως αυτή
που ακολουθεί που σαμπλάρει το Take My Breath Away των
Berlin
μέσα σε ένα ηχητικό περιβάλλον που σου φέρνει στο νου τους Residents μπορεί κάλλιστα να
ανοιχτεί και σε ένα ευρύτερο κοινό. Εστω και πιο εστέτ. Σαν να ακούς την Bjork να παίζει επάνω σε συνθέσεις
του Ξενάκη! Κάπως έτσι θα ακούγεται η μουσική τού, όχι και τόσο μακρινού,
μέλλοντός μας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου