Primo On The Parapet – Peter Hammill (1993)
Αφιερωμένο στον ιταλοεβραίο
επιζήσαντα του Άουσβιτς χημικό και συγγραφέα, Primo Levi και το Ολοκαύτωμα. Ένα τραγούδι από ένα
καλλιτέχνη περισσότερο εσωτερικό που δεν μας έχει συνηθίσει σε πολιτικές
δηλώσεις μέσα από τη μουσική του. Παρόλα αυτά...
«Πρέπει να μάθουμε να μην
ξεχνάμε, η θύμηση έχει πόνο, αλλά πρέπει να μάθουμε να μη ξεχνάμε» τραγουδάει ο
Peter Hammill μέσα από το άλμπουμ του The Noise.
Heads We're Dancing – Kate Bush (1989)
Σε μία συνέντευξή της σε βρετανικό
περιοδικό η ίδια η Kate
είχε
πει γι’ αυτό το τραγούδι: "Ο διάβολος θέλει να δελεάσει και το δέλεαρ
είναι κάτι γοητευτικό. Ο Hitler
είναι
η πιο κοντινή προσωποποίηση του κακού και τον αναφέρω για να δείξω ότι ήταν ένας
άνθρωπος που κατάφερε να ξεγελάσει ένα τεράστιο αριθμό έξυπνων ανθρώπων και δεν
μπορείς να τους κατηγορήσεις που δελεάστηκαν και παρασύρθηκαν από αυτό τον
άνθρωπο". Σωστό ή όχι, η σκοτεινή ατμόσφαιρα του τραγουδιού αναδεικνύει
μία περισσότερο ψυχολογική πτυχή του φαινομένου, η οποία θα μπορούσε να αφορά
τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού μας. Στο περιοδικό Q, λίγο καιρό αργότερα, είχε πει ότι
αφορμή για να γράψει το τραγούδι ήταν η ιστορία ενός φίλου της, ο οποίος
βρέθηκε να δειπνεί με ένα γοητευτικό συνομιλητή που δεν γνώριζε. Την επόμενη
έμαθε ότι επρόκειτο για τον Οπενχάιμερ, τον άνθρωπο που έφτιαξε την ατομική
βόμβα.
Spanish Bombs – The Clash (1979)
Γραμμένο από τον Joe Strummer ήταν ένα από τα καλύτερα
τραγούδια του θρυλικού πια άλμπουμ London Calling, των πλέον πολιτικοποιημένων punks. Αφορμή για να το γράψει ήταν μία σειρά
βομβιστικών επιθέσεων της βασκικής ΕΤΑ στα ξενοδοχεία της Κόστα Μπράβα, αλλά το
τραγούδι κάνει σαφείς αναφορές στον ισπανικό εμφύλιο και τον Φεντερίκο Γκαρθία
Λόρκα. Τα λίγα ισπανικά που χρησιμοποιεί ο Joe έχουν
προφανώς να κάνουν με τη φιλενάδα του Palmolive, από την Ανδαλουσία.
Enough Is Enough – Chumbawamba (1993)
Ηχογραφημένο μαζί με τους Credit To The Nation, ένα βρετανικό και έντονα
πολιτικοποιημένο σχήμα hip-hop, ήταν το βασικό single του
άλμπουμ τους Anarchy. Το
2000, παρόλα αυτά, το ηχογράφησαν ξανά λίγο διαφοροποιημένο και με τον τίτλο Enough
Is Enough (Kick It Over) και το μοίραζαν δωρεάν στις συναυλίες τους στην
Αυστρία, καθώς εκείνο το καλοκαίρι ο νοσταλγός του ναζισμού Jörg Haider πήρε
την κυβέρνηση μετά από εκλογές. Το συγκρότημα βρήκε ευκαιρία να καταγγείλει την
εξάπλωση των νεοναζιστικών ιδεών σε όλη την Ευρώπη. Αυτή η έκδοση προσφέρεται
δωρεάν από το site
τους. Ακούστε το και κατεβάστε το.
The Only Good Fascist Is A Very Dead Fascist –
Propagandhi (1996)
Οι καναδοί Propagandhi είναι
ίσως οι πιο σκληροί αντιφασίστες του ροκ στις μέρες μας. Ταγμένοι στον
ακτιβισμό και την αναρχία, μιλούν συνήθως με σκληρή και ωμή γλώσσα για να
καυτηριάσουν το φασισμό, το ρατσισμό, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την αδικία… «what exactly are the great historical accomplishments
of "your" race that make you proud to be white? Capitalism? Slavery?
Genocide? Sitcoms? Guns? War? Pollution? Addiction? NAFTA? Thigh-Master? This
is your fucking white-history, my "friend», τραγουδούν πριν φτάσουν στο υπερβολικό τους ξεκαθάρισμα: καλός φασίστας είναι ο νεκρός φασίστας.
Apartheid Is Nazism - Alpha Blondy (1985)
Ο Seydou Koné, όπως είναι το πραγματικό όνομα του Alpha Blondy γεννήθηκε
στην Ακτή Ελεφαντοστού και τα πρώτα χρόνια της ζωής του ήταν τα τυπικά για όλα
τα παιδιά της χώρας. Ένα από τα οκτώ παιδιά της οικογένειάς του, μεγάλωσε με τη
γιαγιά του αφού οι γονείς του βρίσκονταν σε άλλη πόλη ενώ στα εφηβικά του
χρόνια συμμετείχε στο μαθητικό και φοιτητικό κίνημα της χώρας του. Η ζωή του
άλλαξε όταν μετά τις σπουδές του βρέθηκε στις ΗΠΑ όπου συναντήθηκε με τους πρώτους
τζαμαϊκανούς Rastafarians. Βαθιά
πολιτικοποιημένος από μικρός ήταν φυσικό να συνεχίσει έτσι και στη μουσική του.
Εδώ ασχολείται με το καθεστώς της Νότιας Αφρικής από το ομότιτλο άλμπουμ του που
κυκλοφόρησε το 1985.
Ghosts Of Daсhau – Style Council (1993)
O Paul Weller είναι
δηλωμένος σοσιαλιστής αν δεχθούμε τις παλαιότερες συνεντεύξεις της νιότης του. Άλλωστε,
πολλά από τα τραγούδια του έθιγαν κοινωνικές καταστάσεις στη Μεγάλη Βρετανία.
Εδώ, σε ένα τραγούδι που δεν είχε συμπεριληφθεί σε δίσκο των Style Council και ακούστηκε πρώτη φορά το
1993 οπότε και μπήκε στη συλλογή τους με σπάνιες ηχογραφήσεις και B-sides με
τίτλο Here's Some That Got Away. Θέμα του, το Ολοκαύτωμα.
Ο Φασισμός – Θάνος Μικρούτσικος
(1978)
Το 1978 ο Θάνος Μικρούτσικος
φτιάχνει ένα δίσκο αποκλειστικά για την αγαπημένη του ερμηνεύτρια τη Μαρία
Δημητριάδη. Στην πρώτη πλευρά φιλοξενούνται πέντε τραγούδια σε στίχους του
Φώντα Λάδη και ανάμεσά τους και αυτό που αποτελεί, ίσως, το καλύτερο
αντιφασιστικό μουσικό μανιφέστο που έχει γραφτεί στη χώρα μας. Δυστυχώς, λόγω
του ότι στον ίδιο δίσκο φιλοξενούνταν και τραγούδια σε στίχους Αλκη Αλκαίου,
Γιάννη Ρίτσου, Μανώλη Αναγνωστάκη και Bertolt Brecht, πολλοί ακόμα και σήμερα πιστεύουν ότι οι στίχοι ανήκουν
στον Brecht.
Το Γελαστό Παιδί – Μίκης Θεοδωράκης
(1962)
Ένα τραγούδι σε στίχους του
ιρλανδού επαναστάτη Brendan Behan που έγιναν γνωστοί στην Ελλάδα από τη
μετάφραση του Βασίλη Ρώτα για τη θεατρική παράσταση «Ένας Όμηρος», έργο που ο
ιρλανδός έγραψε στη φυλακή. Το συγκεκριμένο ποίημα γράφτηκε προς τιμήν του
Michael Collins, ενός από τους μεγαλύτερους Ιρλανδούς επαναστάτες αρχηγούς του
ιρλανδικού απελευθερωτικού κινήματος (το πλήρες του όνομα Mchel Sen Coilein). Ο
Collins σκοτώθηκε σε μια μάχη με τους σκληροπυρηνικούς μαχητές του IRA οι
οποίοι αντετίθεντο στην συνθήκη που είχε υπογράψει και προωθήσει ο Collins με
τους Άγγλους. Η συνθήκη έδινε ανεξαρτησία στην Ιρλανδία αλλά όχι στην Βόρειο
Ιρλανδία. Η αναφορά του τραγουδιού στο φασισμό ήλθε στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης
όπου το τραγούδησε η Μαρία Φαραντούρη, αφού η πρώτη εκτέλεση ανήκε στη Ντόρα
Γιαννακοπούλου. Έτσι, η αναφορά «σκοτώσαν οι εχθροί μας» στη μετάφραση του
Βασίλη Ρώτα, έγινε μετά «σκοτώσαν οι φασίστες».
White Nightmare – Inner Terrestrials (1996)
Ένα dub punk σχήμα,
όπως αυτοχαρακτηρίζονται, οι Inner
Terestrials
είναι
θρύλοι ανάμεσα στους αναρχικούς του Λονδίνου και της Μ. Βρετανίας, γενικότερα.
Παρότι παίζουν εδώ και 20 σχεδόν χρόνια δίνοντας συναυλίες αδιάκοπα, η επιλογή τους
να παραμείνουν ανεξάρτητοι δεν τους βοήθησε να περάσουν τα σύνορα της Γηραιάς Αλβιόνας.
«This song is about the fascist threat» τραγουδούσαν ήδη από το ’96 προειδοποιώντας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου