40. Franz Ferdinand - Right Thoughts Right Words Right Action
Μπορεί το νέο άλμπουμ του συγκροτήματος του Alex Kapranos να μη φτάνει στα ύψη του ντεμπούτο τους, αλλά είναι ένα δείγμα καλοφτιαγμένης και εμπνευσμένης κιθαριστικής pop. Ευχάριστοι, εμπορικοί χωρίς να θυσιάζουν την ποιότητα, οι Franz Ferdinand δείχνουν πόσο απλή και άμεση μπορεί να είναι η τέχνη της μουσικής όταν κάνεις αυτό που πραγματικά σου αρέσει.
39. Chvrches
- The Bones of What You Believe
Ακόμα ένα ηλεκτρονικό και δη electropop σχήμα;
Οι σκοτσέζοι Chvrches μας διαψεύδουν με το ντεμπούτο τους. Τραγούδια που δεν ντρέπονται
να ανακατέψουν τη disco
(κυρίαρχη, άλλωστε εδώ και τουλάχιστον μία δεκαετία ως επιρροή) με την electropop.
38. Goldfrapp
– Tales Of Us
Θυμάμαι, πριν χρόνια, όταν είχα συμπεριλάβει το ντεμπούτο της
στα 10 καλύτερα εκείνης της χρονιάς, ακόμα κι η εταιρία που την εκπροσωπούσε
στην Ελλάδα μου είχε πει ότι ήμουν υπερβολικός. Τελικώς, η Alison Goldfrapp προχώρησε για να με
επιβεβαιώσει ξεφεύγοντας από το trip-hop και τα στενά του πλαίσια
για να περάσει σε μία λεπτεπίλεπτη ποπ που ανακατεύει περίτεχνα το λυρισμό της folk και το ψυχρό ηλεκτρονικό
στοιχείο. Για τη φωνή της, βεβαίως, δεν χρειάζεται να πεις κάτι… Απλώς την
απολαμβάνεις.
37. Mikal Cronin – MCII
Δεύτερο άλμπουμ για τον συνεργάτη του Ty Segall (μπασίστας
στο γκρουπ που παίζει μαζί του) για να αποδείξει ότι είναι ένας χαρισματικός
τραγουδοποιός. Ροκ στα καλύτερά του με τραγούδια ευαίσθητα και άμεσα. Τι κι αν
θα πεις από μέσα σου πολλές φορές «αυτό κάτι μου θυμίζει»...
Παρθενογένεση δεν υπάρχει. Έτσι δεν είναι;
36. Neko Case - The Worse Things Get, the Harder I Fight, the Harder I Fight, the More I Love You
Με τους New Pornographers η
Neko Case δεν
κατάφερε να δείξει τα χαρίσματα που κρύβει ως τραγουδοποιός. Πιθανώς, μόνη να
λειτουργεί καλύτερα και η προσωπική της καριέρα αυτό αποδεικνύει. Μετά από 20
σχεδόν χρόνια παρουσίας παγιώνει την άποψη ότι είναι στην κορυφή όλων αυτών των υπέροχων
κοριτσιών που κατέκλυσαν το στερέωμα από την περασμένη δεκαετία. Εξαιρετικός
και ο αλά Fiona Apple τίτλος-ποίημα.
35. Beck – Song Reader
Ολόκληρη η καριέρα του Beck Hansen, μέχρι σήμερα, έχει ανατρέψει εντυπωσιακά τον τίτλο του
πρώτου του τραγουδιού που τον έκανε γνωστό. Loser… Κάθε άλλο. Ανήσυχος διαρκώς, έχει
εξερευνήσει τα blues, τη
soul, την electronica, τη folk και,
ταυτόχρονα τα εικαστικά και την ποίηση… Τώρα, αντί δίσκου, κυκλοφορεί ένα
βιβλίο με 20 νέα τραγούδια σε παρτιτούρες και καλεί μουσικούς ή ακόμα και fans του
να τα ηχογραφήσουν ώστε να αποτελέσουν το υλικό για μία κυκλοφορία! Εάν
ενδιαφέρεστε, πηγαίνετε εδώ http://www.songreader.net/. Υπάρχει, επίσης, και μία ενδιαφέρουσα ολοκληρωμένη εκδοχή από τον κύριο Max Miller.
34. The
Knife – Shaking The Habitual
Σχεδόν 100 λεπτά μουσικής από ένα ηλεκτρονικό ντουέτο; Βαρετό,
θα σκεφτείς. Όμως, οι δύο σουηδοί καταφέρνουν να σε κρατάνε φυλακισμένο στις
ηχητικές περιηγήσεις τους μέχρι το τέλος. Δεν είναι electropop, techno, ambient ή ό,τι
άλλο σκεφτείς. Είναι όλα μαζί. Είναι rock στην αντίληψη και ηλεκτρονικοί στην έκφανση και με το Shaking The Habitual καταθέτουν
και μία εμπεριστατωμένη πολιτική άποψη που ξεφεύγει απ’ την απλή απόρριψη.
33. Waxahatchee – Cerulean Salt
H Katie Crutchfield είναι μία κλασική, όχι όμως και τυπική, εκπρόσωπος της νέας σκηνής
που θέλει παιδιά να ηχογραφούν τα τραγούδια τους μέσα στις κρεβατοκάμαρές τους.
Μην μπερδευτείτε. Δεν είναι ένα ήρεμο κοριτσάκι, χαμηλών τόνων αν και τη
χαρακτηρίζεις και girl next door.
Η Katie μπορεί να αγριεύει, να ξεσπάει, να γίνεται μία συναρπαστική
ρόκερ και να τραγουδά με πάθος τους όμορφα πλεγμένους στίχους της. Από τα
καλύτερα indie ακούσματα
της χρονιάς.
32. Omar Souleyman - Wenu Wenu
Το νέο μεγάλο hype της world music. Ο Omar Souleyman από τη Συρία
ξεκίνησε πριν 20 χρόνια στη χώρα του και πριν μερικά χρόνια άρχισε να γίνεται
γνωστός παγκοσμίως μετά την υπογραφή συμβολαίου με την αμερικανική και
εξειδικευμένη στο είδος δισκογραφική Sublime Frequencies του μουσικού Alan Bishop. Αποκορύφωμα, τα τρία remixes τραγουδιών που
σκάρωσε για το Biophilia της Bjork
το 2011!
31. Boards of Canada - Tomorrow's Harvest
Επτά ολόκληρα χρόνια είχαν να κυκλοφορήσουν νέα δουλειά οι
φοβεροί σκοτσέζοι Michael Sandison και Marcus Eoin. Αν, μάλιστα, μιλάμε για
κανονικό άλμπουμ τότε πάμε στα οκτώ χρόνια! Το Tomorrow's Harvest είναι στην
πραγματικότητα η ambient άποψη του ηλεκτρονικού ντουέτου επάνω στα soundtracks της δεκαετίας
του 70. Οι ίδιοι λένε ότι τους αρέσει να ηχογραφούν αποκομμένοι από το χρόνο κι
αυτό μοιάζει να αποτυπώνεται στη μουσική τους.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου