Πέμπτο και τελευταίο μέρος της λίστας με τα καλύτερα άλμπουμ του 2013 και συναντάμε την αφρόκρεμα στην πρώτη δεκάδα. Savages, Daft Punk, Arctic Monkeys, Deerhunter, My Bloody Valentine, Arcade Fire, Laura Marling, Julia Holter, Kanye West και... Ποιος ή ποιοι να βρίσκονται στην πρώτη θέση;
10. Savages – Silence Yourself
Το Silence Yourself είναι, κατά τη γνώμη μου, το καλύτερο ροκ άλμπουμ της χρονιάς. Punk, post-punk θα μου πείτε, και δε διαφωνώ, μα κι αυτά τι άλλο από ροκ είναι; Δύο κορίτσια και δύο αγόρια που μας στέλνουν τριάντα, τουλάχιστον, χρόνια πίσω στους ήρωες του δεύτερου ρεύματος καλλιτεχνών που γεφύρωσαν το punk με το new wave. Siouxsie & The Banshees (ειδικά αυτοί), Magazine, Joy Division, PIL παρελαύνουν όλοι σαν κάτι το απόλυτα φυσικό.
9. Daft Punk – Random Access Memories
Ο δίσκος με το μεγαλύτερο hype (μαζί, ίσως, με το σκοτεινό Yeezus) του 2013. Πληροφοριακές σφήνες, φιλμάκια, συνεργασίες… Οι Daft Punk αφιερώνουν ένα ολόκληρο άλμπουμ στις βασικές τους επιρροές για να αποδείξουν ότι η disco είναι ή κυρίαρχη μουσική τάση της νέας χιλιετίας σε αυτά τα πρώτα της χρόνια. Ρυθμός, ηλεκτρονικές βόλτες σε όλα τα μουσικά χωράφια, χωρίς όρια, παραγωγή για μαθήματα και όλα αυτά με ένα εντονότατο άρωμα 70s και 80s. Η φιγούρα του Giorgio Moroder κυρίαρχη.
8. Arctic Monkeys – AM
Θα υπάρξει άραγε στιγμή που αυτά τα παιδιά θα κυκλοφορήσουν έστω και κάτι μέτριο; Ο Alex Turner μοιάζει αστείρευτος και σε κάθε του συλλογή τραγουδιών δύσκολα μπορείς να υποτιμήσεις κάποιο. Οι Arctic έπαψαν να είναι η ελπίδα της νέας γενιάς rock-pop. Είναι πια το απόλυτο γκρουπ της σκηνής και πόσο όμορφο αλήθεια να ακούς την κιθάρα να παίρνει ξανά τον πρώτο ρόλο μέσα από εμπνευσμένες συνθέσεις, που μπορεί να μη διεκδικούν δάφνες πρωτοπορίας, αλλά δίνουν μία γερή δόση οξυγόνου στη βρετανική σκηνή…
7. Deerhunter – Monomania
Ambient punk αυτοχαρακτηρίζονται, αλλά η μουσική τους δεν είναι τόσο παράξενη όσο αυτός ο προσδιορισμός. Λιτή τραγουδοποιία που όσο κι αν προσπαθεί να μασκαρευτεί σε κάτι πιο εξεζητημένο και αρτίστικο δεν παύει να είναι η πεμπτουσία της απλότητας που τόση ανάγκη έχει η σημερινή μουσική. Το έκτο άλμπουμ τους κάθε άλλο παρά από μονομανία χαρακτηρίζεται. Αν διαβάσεις και τις κριτικές στα ξένα έντυπα θα αντιληφθείς τη σύγχυση όλων. Avant garde, garage rock, art rock, post punk, pop… Όλοι οι χαρακτηρισμοί που δόθηκαν ταιριαστοί, αλλά και αμφισβητούμενοι. Το Monomania είναι απλώς εξαιρετικό!
6. My Bloody Valentine – MBV
Τριάντα χρόνια ζωής κλείνει σύντομα η ίσως μακροβιότερη alternative μπάντα του πλανήτη, αφού το ντεμπούτο τους κυκλοφόρησε το 1985 και παρόλα αυτά διαθέτει ουσιαστικά μόλις τρία κανονικά άλμπουμ! Παράξενοι αυτοί οι ιρλανδοί, έτσι κι αλλιώς. Και πεισματάρηδες. Ίσως, αυτό το τελευταίο να χαρακτηρίζει και τον frontman τους Kevin Shields. Οι MBV επιστρέφουν 22 ολόκληρα χρόνια μετά το υπέροχο Loveless του 1991 με μία συλλογή τραγουδιών που στα πρώτα ακούσματα φαντάζουν «χαμένα», μα σιγά-σιγά σε αιχμαλωτίζουν.
5. Arcade Fire – Reflektor
Αυτό το… τσούρμο καναδών (η σκηνή μετά βίας τους χωράει) οδηγούμενο από το ζεύγος Win Butler και Régine Chassagne έχει κάτι πολύ ιδιαίτερο στη μουσική του. Εκεί που σου ακούγεται πολύ εξεζητημένη και intellectual καταφέρνει να σου γίνεται και το ίδιο οικεία σα να βγαίνει από το γκρουπ του γείτονά σου ή του φίλου σου. Το Reflektor δεν προσφέρει κάτι το καινούριο. Μοιάζει με μία αναδρομή της μέχρι τώρα πορείας τους. Σαν ένα greatest hits με ολοκαίνουρια τραγούδια και σίγουρα είναι η καλύτερη δουλειά τους σ’ αυτά τα δέκα χρόνια που βρίσκονται κοντά μας. Η καλύτερη pop-rock του πλανήτη αυτή τη στιγμή.
4. Laura Marling – Once I Was An Eagle
Η Laura Marling είναι η σημαντικότερη και πλέον εμπνευσμένη μουσικός του ρεύματος αναβίωσης της folk, που έχει αναδείξει δεκάδες μουσικούς και ειδικά κορίτσια τα τελευταία χρόνια. Πηγαία και ιδιαίτερα παραγωγική αφού έχει κυκλοφορήσει τέσσερα άλμπουμ –το ένα καλύτερο απ’ το άλλο- και μόλις πάτησε τα 23! Η Joni Mitchell και ο Bob Dylan ανακατεύονται γλυκά στις συνθέσεις της και σα να ήταν το πιο φυσικό πράγμα, συναντούν την PJ Harvey και το rock μέσα από το ιδιαίτερο παίξιμο της κιθάρας της και την αβίαστη ερμηνεία της. Το Once I Was An Eagle είναι ένα μικρό κομψοτέχνημα.
3. Julia Holter – Loud City Song
Η Julia Holter είναι ίσως το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα των νέων παιδιών που κατακλύζουν τη σημερινή DIY μουσική. Μιας γενιάς κρυμμένης στα εφηβικά ή νεανικά δωμάτιά της μπροστά στην οθόνη ενός υπολογιστή. Μιας φουρνιάς παιδιών με ακαδημαϊκή παιδεία. Τα χειρότερα συστατικά, θα μπορούσε να πει κανείς, για τη δημιουργία μουσικής. Η Julia, όμως, μας διαψεύδει. Και παρότι και το concept του άλμπουμ της φαντάζει κοινότυπο (μεγάλη πόλη, αποξένωση κ.λπ.) μέσα από το ηλεκτρονικό της μπαρόκ στιλ ακούγεται σαν κάτι πρωτάκουστο.
2. Kanye West – Yeezus
Ο Kanye West δεν είναι πια ο άνθρωπος που ανανέωσε την πολύπαθη hip-hop. Στο Yeezus, μάλιστα, δεν είναι καν hip-hop. Είναι ένας σούπερ σταρ και ταυτόχρονα ένας ερημίτης χαμένος μέσα σε σκοτεινές σκέψεις. Είναι, όμως, και ένας κοσμοπολίτης και κάπως έτσι διάλεξε να προμοτάρει το Yeezus με ένα βιντεάκι που έπαιξε ταυτόχρονα σε δεκάδες μεγαλουπόλεις ανά την υφήλιο. Και σ’ αυτό το υπέροχο, πειραματικό σκοτεινό διαμάντι γυρίζει την πλάτη σε όλα αυτά. Ούτε σούπερ σταρ ούτε ράπερ ούτε κοσμοπολίτης. Απλά ένας σπουδαίος δημιουργός!
1. Vampire Weekend – Modern Vampires Of The City
Ανήκω στην κατηγορία (ολιγοπληθής, μάλλον) αυτών που δεν ενθουσιάστηκαν και τόσο από τα δύο πρώτα άλμπουμ των Vampire Weekend. Όμως, με το τρίτο τους άλμπουμ οι νεοϋορκέζοι κατάφεραν να παντρέψουν τόσες ετερόκλητες μουσικές που οφείλει κανείς να τους βγάλει το καπέλο. Αν ήθελες να δώσεις ένα χαρακτηρισμό θα μπορούσες να το πεις πειραματική ποπ. Η συνεργασία με τον σημαντικότατο παραγωγό της νέας γενιάς, Ariel Rechtshaid, καθοριστική, καθώς κατάφερε να προσφέρει ένα εκλεπτυσμένο ήχο που κάνει τις παράξενες συνθέσεις και τις ενορχηστρώσεις να ακούγονται αρκετά οικείες και άμεσες.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου